Een splinter Hoop
Hoop jij nog wel eens? Daarmee bedoel ik niet dat je hoopt dat Michael van Gerwen wereldkampioen darts wordt, die kans is immers vrij groot. Of hopen dat er deze winter voldoende strooizout is. Ik bedoel echt hopen op iets wat eigenlijk niet kan en het lef hebben om deze hoop vol te houden.
Heb je nog hoop? Ik kan me voorstellen dat we de hoop opgeven en niet meer durven te hopen. Hopen op gezondheid, vrede en onvoorwaardelijke liefde zijn issues die we niet eens meer durven noemen als het om echt hopen gaat. Laten we maar hopen in de safe modus en hopen dat het Nederlands voetbalelftal op het EK door de eerste ronde in poule C komt.
Hopen op vrede en liefde, terwijl vaders en moeders steeds vaker ruzie met elkaar maken. Afgelopen week bereikte dit wat mij betreft het hoogtepunt. Op dit moment wordt er ruzie gemaakt of er vóór of na 1 januari 2020 gescheiden moet worden. Vaders zijn in veel gevallen beter af als ze na deze datum gaan scheiden. Durven we nog wel te hopen op hoop en perspectief. Als ik besef dat er dit jaar weer veel jongeren zijn omgekomen door zelfdoding omdat ze in veel gevallen geen hoop meer hebben en geen perspectief meer zien, dan gaat me dat door merg en been, vreselijk.
Het hoogtepunt van hoop is wel hopen op een leven na de dood. Het lijkt een beetje op een kamer binnen stappen waar je nog nooit bent geweest en je verwacht daar te zien waar je, door alles heen, een leven lang op hebt gehoopt. Dit is het hoogtepunt van hoop waar christenen in geloven. Geloven in een leven over de grens van de dood heen. Een geloof dat de grondslag legt voor alles waarop ze hopen, het overtuigt hen van de waarheid van wat ze niet zien. (vrij naar Hebreeën 11 vers 1)
Nöhlen
Nee, laten we niet meer hopen maar vooral veel klagen, of zoals we dat in de Achterhoek noemen; nöhlen. Want daar zijn we best goed in. Klagen dat we te laat met pensioen kunnen, wat ik overigens als ‘vette’ vijftiger ook wel een dingetje vind. Of klagen over onze baas, het weer, de politiek. Nou vul het zelf maar aan. Wat mij opviel afgelopen tijd was dat kerken zo kunnen klagen over andere kerken. Kerken die leeglopen en met grijze 60-plussers blijven zitten, terwijl de jongeren en ouders met gezinnen naar de modernere kerken, of “stofzuigerkerken” zoals ze door critici worden genoemd, trekken. Maar ja, wat doen ze fout? Een kerk met 60-plussers heeft deze maatschappij zo ontzettend veel te bieden. Ze hebben immers wat meer tijd en meestal wat meer geld te besteden. Ik zou zeggen kom op, hoe kun je jouw omgeving HOOP bieden? Stop met nöhlen, want zoals we ook in de Achterhoek zeggen; “Nöhlen is dodelijk”.
Mag je dan niet klagen? Tuurlijk wel! Als er iets is dat niet klopt, dan moet je aan de bel trekken. Er kan hoop uit ontstaan. Als je iets ziet wat niet deugd en kwaad is in jou ogen, dan toont het kwade ook de mogelijkheid van het goede doen. Hoop laat je over de ellende heen kijken en ook over verschillende tegenargumenten dat iets niet haalbaar zou zijn. Het boerenprotest was daar de afgelopen periode een mooi voorbeeld van. Bouwers, leraren en de zorgsector putten hoop uit de boerenactie. Ook zei trokken aan de bel en gaven aan dat er op dit moment iets mis is in Nederland.
Splinter
Wellicht is het je ontgaan, maar de Paus heeft onlangs en mooi staaltje hope giving laten zien. Paus Franciscus heeft op eerste adventszondag een splintertje hout uitgedeeld. Volgens de overlevering is deze splinter afkomstig van de kribbe van Jezus. Voor de Rooms Katholieke kerk is het een bijzonder relikwie van onschatbare religieuze waarde. De Paus schonk het aan het Palestijnse volk, en specifiek aan de kleine groep Palestijnse christenen. Nu ligt een deel van de kribbe weer in het heilige land. Dit kleine splintertje, inmiddels omlijst met een zilver laagje, gaf de ontvangers hoop.
Ik denk dat we allemaal een splintertje hoop kunnen zijn. Een splintertje van Iets dat veel groter is dan wij voor mogelijk kunnen houden. Wat zou het toch geweldig zijn dat we elkaar hoop kunnen blijven geven. Ik jou en jij mij. Dat we zo perspectief durven te geven, perspectief dat ons in beweging zet.
Hoop op onvoorwaardelijke Liefde, Vrede en Gezondheid, Dat is wat ik je wens voor het nieuwe jaar; Liefde, Vrede, Gezondheid en, . . dat ik voor jou een splintertje hoop mag zijn en jij voor mij.
Jan van der Zee
Perspectiefgerichte coach
