God heeft je lief, toch?

Na het verschijnen van de Nashville verklaring  gaan ook bij mij de raderen weer draaien. De meningen en columns vliegen bij mij over het beeldscherm. Boeiend en ook vaak verdrietig om te lezen. De verklaring zorgt er in mijn optiek voor dat het beeld van de Here Jezus flink wordt vertroebeld. Jezus die heeft gezegd; “Wie mij heeft gezien, heeft ook de Vader gezien.” (Johannes 14:9) Dus indirect vertroebeld de hele discussie rondom de Nashville verklaring ook het verlangen van God de Vader. De kerk maakt in deze (weer) meer kapot dan God lief is.

Ik probeer alle meningen die er komen op de verklaring te plaatsen. Hoewel ik afstand neem van de inhoud van de verklaring en ook de wijze waarop er mee om wordt gegaan, kan ik wel waardering opbrengen voor de ondertekenaars. Ik weet wat ik aan hen heb. Ze zien het blijkbaar anders dan dat ik het zie. Prima dat mag, net zoals bijvoorbeeld Wilders het ook anders mag zien dan dat ik het doe en andersom. Wat erg pijnlijk is, is dat de ondertekenaars een stelling hebben genomen over mensen. Ze beseffen niet half wat ze hiermee kapot maken en pastoraal gezien uitermate onverantwoord.

Ik loop al heel wat jaartjes mee op het kerkelijk erf en ik begrijp hen aan de ene kant wel. Bij hen proef ik de Liefde voor het Woord van God maar ook de angst om het kwaad in de kerk toe te laten. Soms denk ik wel eens dat de liefde voor het Woord van God zo groot is, dat er bijna geen plaats meer is voor mensen. Dat is nu ook gebeurd, door te ondertekenen maken ze mensen stuk en daarmee denkt men wellicht God een grote dienst te hebben bewezen. Overigens, over het Woord van God gesproken, zelf spreek ik liever over de gedachtes van God. Voor mij dagelijks een uitdaging om Zijn gedachtes te begrijpen en er naar proberen te leven.

Waar ik ook wel begrip voor op kan brengen zijn steeds meer kerken die de regenboogvlag in de top hangen. Ik volg “wij de kerk” redelijk op de voet. Een beweging waar kerken zich kunnen melden als daar LHBTers van harte welkom zijn, met alles erop en eraan. Kijk, bij hen weet ik ook wat ik aan ze heb, zij stellen zich op aan de andere kant van het spectrum als het gaat om de Nashville verklaring.

Wat lastiger is, zijn de mensen die roepen; “God heeft je lief, ook LHBTers.” Maar goed, daar zijn de ondertekenaars van de Nashville verklaring het ook wel mee eens. Maar stel je eens voor als ze bij jou ik de kerk zitten en ze zijn bijvoorbeeld niet alleen homofiel (geaardheid) maar ze blijken homoseksueel (seksueel actief) te zijn. Heeft God ze dan nog steeds lief en heb jij ze dan nog lief? We gaan nog een paar stapjes verder. Jouw homofiele medechristen is niet alleen seksueel actief, maar blijkt een talent te hebben voor kinderwerk en wil graag de kerk dienen met zijn talent. Heb je hem of haar ook lief in zijn talenten en vertrouw jij je kinderen aan hen toe? Of wat te denken als je homoseksuele medebroer of zus graag diaken of ouderling wil worden, mag dat dan?

Het wordt echt spannend, zo heb ik ervaren, als het homohuwelijk aan de orde komt. Houden je woorden; “God heeft je lief” dan ook gestand, of houdt daar, waar de liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht begint, bij jou de liefde op?

Zelf heb ik geen vragen aan de ondertekenaars van de Nashville verklaring, ik heb ook geen vragen aan “wij de kerk” kerken. Duidelijke taal, je hebt hom of kuit. Wel borrelen bij mij veel vragen op aan christenen die afstand nemen van de verklaring en zich afdoen met de vier woordjes “God heeft je lief”. Klinkt als evangelische prietpraat die, als het er echt op aan komt, niets om hakken heeft.

Jan van der Zee

Perspectiefgerichte coach

 www.janvanderzee.nl

 mail@janvanderzee.nl






Bel / mail mij terug

Velden met een * zijn verplicht