leven voor de dood
“Leven voor de dood”, dit is het thema van het mega festival de Zwarte Cross dat komend weekend weer losbarst. Zelf woon ik op ongeveer 10 kilometer van het festivalterrein. Het altijd zo rustige Achterhoek wordt volgend weekend ogenschijnlijk het episch centrum van de wereld. Zelf ervaar ik dat het heftigst op de vrijdag als zelfs op de zandwegen nog files staan. Echt ongelofelijk, maar ook wel weer heel mooi om te zien hoe goed gemutste festivalgangers, soms met kleurrijke caravans, naar het oosten komen. Welkom allemaal, we hebben veel te bieden hier in de Achterhoek!
Wat ik me dit jaar, misschien wel meer dan andere jaren, afvraag is of de Zwarte Cross bezoekers het thema van dit jaar goed doorleeft hebben. Zelf zie ik het thema, in het wit geschreven op grote zwarte borden langs de kant van de weg, als een vraag voortdurend op me af komen. Op zich wel een strakke vraag: Is er leven voor de dood? Een vraag waar ‘Dominee’ Maxim Hartman tijdens de zgn. oecumenische kerkdienst in de megatent wil stilstaan. Op Facebook zag ik een promo van hem voorbij komen, waarbij bezoekers worden opgeroepen om te komen luisteren. Op de website van de Zwarte Cross wordt de ‘kerkdienst’ als volgt onder de aandacht gebracht: “Om stipt 10.15 uur zullen de klokken luiden en zal ‘Dominee’ Hartman ons laten lachen, maar tevens een moment van bezinning meegeven. Hallelujah!”
De bezinning heeft bij mij al plaatsgevonden, zeker nadat ik de oproep van ‘Dominee’ Hartman op Facebook had gezien. Hij roept naar mijn idee op tot een soort van keuze. Je kiest voor een leven vóór de dood of je kiest voor een leven er na. Het schijnt dat hij weet wat er na de dood komt, een soort van witte tunnel en dat is het dan, gewoon dood. Hij geeft op zich in het filmpje wel een mooie draai aan het thema: “Leef jij ook voor de dood? Alsof je leeft om uiteindelijk dood te gaan. Of haal er uit wat er in zit?” dit is de vraag die Hartman ons stelt.
Maar goed, wanneer haal je daadwerkelijk uit het leven wat er in zit? Zoals gezegd, ik heb mijn tijd van bezinning over het Zwarte Cross thema van dit jaar al gehad en voor de geïnteresseerden wil ik het graag uit de doeken doen. Mocht het je niks kunnen schelen, dan kun je beter stoppen met lezen en wens ik je nog een fijne dag (-:
Kiezen
In alles wat ik over het thema heb gelezen, gezien en gehoord, geeft het mij het gevoel dat als je gelooft in een leven ná de dood, er geen normaal leven vóór de dood meer mogelijk is. In een persbericht schrijven de organisatoren dat ze stelling nemen tegen de klaagcultuur in Nederland. Men hoopt dat het thema uitgroeit tot een mantra dat de bezoekers inspireert tot een optimistischer leven in het hiernumaals.
Het dualisme tussen kiezen in een leven voor of een leven na de dood triggert me. Wat me overigens ook op een positieve manier triggert en aan het bezinnen zet is het gebruik van het woord ‘Hallelujah’, zoals dit te lezen is op de website van de Zwarte Cross. Het woord Hallelujah is van oorsprong een Hebreeuwse uitroep die ‘Prijst de HEERE’ betekent.
Hoe ik ook naar de oecumenische kerkdienst kijk en de invulling die ‘Dominee’ Hartman aan het thema wil geven, ik zie niet op welke manier de HEERE wordt geprezen. Althans niet de HEERE die het christelijke geloof kent, want daar wordt met het woord Hallelujah naar verwezen.
Moet je nu kiezen voor een leven voor of na de dood? Ik denk het niet. Als ik voor mezelf spreek, dat is toch het makkelijkst, dan zou er voor mij geen normaal leven voor de dood mogelijk zijn, als ik niet geloofde dat er ook een leven na zou zijn.
Het leven voordat we onze ogen definitief sluiten is niet altijd leuk. De rouwrandjes van het leven ken ik maar al te goed. Met lede ogen zie ik deze zwarte randjes van het leven bijna dagelijks: dood, verdriet, ruzie, oorlog, eenzaamheid, zelfdoding, milieuvervuiling, ziekte, echtscheiding, moord, (zal ik doorgaan of stoppen? Laat ik het gezellig houden). Dit is geen klagen, maar een blik op het leven.
Een leven voor de dood houdt voor mij in dat ik de rouwrandjes van het leven onder ogen zie en er niet voor wegvlucht. Niet wegvluchten in een schijnleven dat voor even verlichting biedt. Bijvoorbeeld een leven van verslavingen of feesten. Wat overigens niet inhoudt dat ik niet van feesten houd, integendeel zelfs. Ik geloof in een leven voor de dood waar veel feest gevierd mag worden, graag zelfs. Hoe mooi is het feest als je trouwt? Of wat mij onlangs overkwam, dat je voor de eerste keer opa wordt. Wat een feest! Maar ook de ontmoetingen met vrienden zijn mooie momenten om te vieren. Er is veel om dankbaar voor te zijn en te vieren in het leven voor de dood. Elke dag opnieuw uit de dag halen wat de dag je aan moois geeft. Dit is ook waar ‘Dominee’ Hartman voor staat: Haal er uit wat er in zit.
Er uit halen wat er in zit
Maar wanneer haal je er nu uit wat er in zit? Een goede vraag naar mijn idee die diepgaand maar ook oppervlakkig beantwoord kan worden. Om mijn ‘preek’ kort te houden, laat ik je het antwoord op de echte waarde van het leven zien en kies ik voor diepgang. Juist het diepe antwoord op deze vraag vind je rondom de dood. Jammer genoeg heb ik dit al te vaak meegemaakt. Rondom de dood leer je pas wat echt belangrijk is in het leven. Als mensen op hun sterfbed liggen dan willen ze geen foto’s zien van de dure auto’s of dure huizen die ze in het leven bij elkaar hebben vergaard. Net zo min willen ze de stand van de rekening courant weten, of het gouden horloge nog eens zien dat ze kregen na 25 jaar dienst verband. Op de drempel van de dood willen ze de mensen om zich heen zien waar ze van houden. Soms komt dan pas het besef dat ze het verkeerde uit het leven hebben gehaald en veel meer hadden moeten investeren in echte relaties en in liefde.
Zelf geloof ik in een leven voor en na de dood. En het klopt als je nu denkt dat ik een christen ben. Imperfect but a forgiven child of God. A man of faith, not from fear! Ik weet tegen Wie ik het heb als ik Hallelujah fluister of zing. Er is veel wat ik niet snap van mijzelf, het geloof en het leven, maar ondanks dat wil ik het beste uit het leven halen. Het beste uit het leven staat voor mij mooi beschreven in de Bijbel. Een perfect voorbeeld daarvan staat in 1 Korintiërs 13 vers 13. “Dit is dus waar het om gaat: geloof, vertrouwen en liefde. Dat moet steeds het belangrijkste in ons leven zijn. Maar het allerbelangrijkste is de liefde.”
Het beste uit het leven
Ook voor mij komt ooit die dag dat ik mijn ogen voorgoed sluit en er achter kom of ‘Dominee’ Hartman gelijk heeft, een witte tunnel en dan niets, helemaal niets, nada, noppes. Gewoon dood! Stel nou dat hij gelijk heeft en dat het na een reisje door een witte tunnel over en uit is, dan nóg heb ik tenminste met volle teugen geleefd voor de dood en het beste uit het leven gehaald! Ik had hoop op een leven na de dood, er op vertrouwd dat dit zo was. Er niet over geklaagd, maar dankbaar geleefd. Maar het aller belangrijkste heb ik met vallen en opstaan proberen uit te leven: de ander net zo lief te hebben als mezelf.
Ik wens alle Zwarte Crossgangers een geweldig mooi festival!
