Trots en schaamte
Mijn eerste blog op mijn nieuwe website. Ik ben van plan regelmatig wat te schrijven over boeren, coaching, mediation, burgers en meer van dat soort zaken. Maar in deze eerste blog leek het me een uitgelezen kans om te schrijven over de reden dat ik een eigen website heb gemaakt. En het zal je misschien verbazen, maar hij is in eerste instantie niet in de lucht gekomen om meer opdrachten binnen te krijgen. Hij is de lucht in gegaan in de hoop dat de kwaliteit van mijn werk beter wordt en uiteindelijk de mensen waar ik het voor doe beter geholpen zijn.
Ik werk voor mijn gevoel mijn leven lang al met boeren en met boerinnen. Geen straf overigens! Ik geniet van hun ondernemerschap, de cultuur, het gezinsbedrijf, de dieren etc. Als je met boeren wilt werken moet je hun taal kunnen spreken en verstaan. Ik kom maar al te vaak tegen dat als boeren en tuinders naar hulpverleners gaan ze het idee krijgen dat ze niet gehoord worden. En in veel gevallen is dat ook echt zo. Hulpverleners speken de boerentaal niet. Dus om goed te kunnen helpen bij bijvoorbeeld een boerenconflict of ondersteunen in het agrarisch ondernemerschap, MOET je de boeren taal spreken. Dan zou je denken, dat als ik van mezelf vind dat ik de boerentaal tot in perfectie beheers, ik goede hulp kan bieden, dat is ook zo! Toch is de praktijk anders en merk ik dat de hulpverlener regelmatig te laat langszij komt. Er rest dan niets anders dan damage-control. Of te wel, de schade beperken.
In al die jaren dat ik boeren en tuinders begeleid met diverse zaken, merk ik dat in nagenoeg alle gevallen ik te laat aan tafel kom. Want wat ik nog niet verteld heb is dat boeren, en in iets mindere mate boerinnen, selfmade men en women zijn. Daarnaast zijn ze best trots en kennen een groot schaamte gevoel als het op hun bedrijf niet zo hoort te gaan zoals ze zelf vinden dat het hoort te gaan. Je hoort het immers zelf op te moeten lossen. Of zoals een oud gezegde luidt: de vuile was hang je niet buiten.
Trots en schaamte is in vrijwel alle gevallen de reden dat ik te laat bij een huwelijkscrisis kom of een conflict tussen bijvoorbeeld vader en zoon. Hoewel ik de trots en schaamte begrijp, weet ik en heb ik door al die jaren heen gezien dat er weer hoop gloort als je de drempel van trots en schaamte voorbij bent.
Ik hoop van harte dat mijn website met daarop oa wat verhalen van boeren, boerinnen en adviseurs de drempel een flink stuk verlagen zodat ik, of een andere hulpverlener, eerder langszij kan komen om samen te werken aan perspectief. Want ten diepste is dat wat me drijft, Passie voor Perspectief!
