gun je kind en opvolger hun eigen fouten
Inmiddels ben ik, om het zo maar eens te zeggen, afgestudeerd vader. Ik heb onze 2 dochters ‘afgeleverd’ aan de maatschappij. Ik zit nu in een fase van mijn leven dat ik mag gaan studeren voor opa, de eerste lessen heb ik inmiddels achter de rug. Ik kan me nog goed herinneren dat ik eens aan één van onze dochters vroeg hoe ik het had gedaan als vader. Ze antwoordde met; “Pap, je bent afgestudeerd met een studenten 10”. Man, wat was ik trots dat mijn dochter zoiets moois over me zei. Echter de glimlach om haar lippen stond me niet helemaal aan, vandaar dat ik haar, nadat ik van mijn euforische beleving was bekomen, vroeg wat een studenten 10 eigenlijk betekende. “Pap, dat is een 5 en een half!”, zei ze. Dat was voor mij even schrikken, maar we hebben er later samen smakelijk om gelachen. Wat me van dat gesprekje het meeste bijgebleven is, was dat ze zei dat ik misschien wel de beste coach was die er is, maar niet voor haar. En dat waren wijze woorden. Als coach laat ik graag mensen wat leren en gun ze hun fouten. Of zoals ik wel eens zeg; “mensen gecontroleerd voor het gaas laten lopen”. Maar ja, om nu je eigen kinderen tegen het gaas te zien lopen? Lastig, dan staat toch de vader in je op die je kind wil beschermen en daarmee verdwijnt de coach.
Gun je kinderen hun eigen fouten
Het is zo ontzettend belangrijk om je kinderen hun eigen fouten te gunnen. Maar het is ook zo lastig, zeker als je denkt aan een onderneming waar vader met zoon of dochter samenwerkt. Ik denk dat het één van de meest boeiende samenwerkingsvormen is die er bestaat. Je weet dat je je kinderen hun fouten moet gunnen, juist ook op het zakelijke vlak. Je weet, dat als ze een fout maken, dat dit ook financiële of praktische consequenties voor jou of de onderneming kan hebben. Maar naast deze zaken ben je ook nog gewoon vader. Een vader die er ook voor zijn kind wil zijn en hem het liefst voor fouten wil behoeden, want die heb jezelf immers al gemaakt, dus kun jij je kind beter zeggen dat hij dit of dat beter niet moet doen. Daar komt bij dat jezelf als vader ook een vader hebt gehad. Deze vader heeft zijn voetstappen ook in jouw leven gezet en kunnen soms beknellend werken.
Ik merk dat veel zakelijke vader - kind relaties erg stroef verlopen waardoor er niet tot slecht met elkaar wordt gecommuniceerd. Wat kan het verhelderend zijn om eens goed met elkaar om tafel (of een baal hooi, net wat je fijn vindt) te gaan zitten. Eens uitspreken wat je van elkaar vind als vader, als kind, als opvolger, als eigenaar, als medewerker. Zit je ook op een studenten 10, of? Is dit je nog een stap te ver, dan praat er gerust eerst eens met een ander over.
PS: overal waar vader staat, mag ook moeder gelezen worden. De ervaring leert, dat waar het tussen vader en zoon of dochter niet lekker loopt, moeders dan vaak een buffer zijn, de uitlaatklep, de postbode en ga zo maar door. Moeder maak het bespreekbaar!
Jan van der Zee,
Passie voor Perspectief
